Na een intro waarin Big Daddy zichzelf voorstelt en zijn derde album aankondigt, start het feestje meteen met de titeltrack Blues Party.  De sfeer zit er direct goed in, een pompend blues ritme, funky blazers, streep harmonica en achtergrondkreetjes....wat een aftrapper !  Wat eigenaardig dat na deze “de tent in vlam zettende” song de trage Horny Bee volgt, maar niet getreurd want het is geen afknapper, wel integendeel...het is een met veel gevoel gezongen en met leuke gitaarbijdrage van LeRoy Flowers Jr gedrapeerde adempauze geworden. 

Op Fine Lady gaat het funk gehalte weer de hoogte in en zorgt Charles’ rechterhand Joe “E Flat” Thomas voor gesmaakte ondersteuning op sax.  Down On The Farm is de volgende trage met heerlijk harmonicawerk van Marc Wenner, u waarschijnlijk bekend van de vroegere Nighthawks.  Swing 2010 is zoals de titel al laat vermoeden een...heu...swingend instrumentaal nummer waar de blazers van dienst hun kunstjes mogen demonstreren, niet echt aan ons besteed...het lijkt wel het orkest van Francis Bay die een nieuwe zaterdagavondshow opende...Een wat vreemde eend in de bijt op dit album.  Gelukkig volgt She’s Gone , een nummer dat indertijd niet zou misstaan hebben op de een of andere release van Luther Allison, even passioneel gebracht, briljante plakker.  Het boogie-gehalte op Knocked Up! of  Doggone Shame kan ons evenzeer bekoren maar het meest kan de man ons imponeren met zijn tragere nummers, zijn stem leent er zich nu eenmaal het best toe.

Old Folks is er zo eentje met heerlijk snarenspel van Wayne Johns en het betere trompetwerk van Clarence Ward II .  Zo is dit hele album , dat gerust had verdeeld kunnen worden over 2 cd’s (!) een variatiespel geworden van blues, funk, soul.  Trage nummers wisselen af met stomende tracks.  James is een speels eerbetoon aan....jawel James Brown, je zou zweren dat bij de intro de meester achter de microfoon staat, bij I Wanna Dance moeten we naast voorgenoemde Brown ook wat aan Isaac Hayes denken.....amusante soul, funk, verwijzingen...moet kunnen.
Net als je denkt alles wel gehoord te hebben komt daar ineens Latin Girls door de speakers gegalmd, zuid-amerikaans Mariachi , God nog aan toe....een tweede vreemde eend in de bijt dus.

Op het afsluitende Thank You” bedankt Charles allen die meewerkten aan dit 80’ durende album.
Het zijn allen vakmensen en de titel van deze release kon niet beter gekozen worden, alhoewel Party misschien een juistere definiëring zou geweest zijn. (Luc Meert)